.:: دست نوشته های یک دانشجو ::.

پس اصلا جای تعجب ندارد که اگر او اتفاقی در راهروهای سازمان ملل اوباما را ببیند با او دست بدهد. او اصلا به دشمن بودن دشمن اصلی این ملت اعتقاد ندارد! شیطان بزرگ را شاید فرشته نجات نبیند اما به صورت دشمن هم نمی بیند. این یعنی آمریکا هم کشوری است مثل نروژ، برزیل، اسکاتلند، مالزی، و نیجریه! و اگر هم تا حالا به اوباما دست نداده بود خیلی بر سر این ملت انقلابی منت گذاشته بود که بیش از دو سال رفتاری انجام داده بود که با قلب و درون و اعتقاداتش سازگاری نداشت!

البته شاید اگر ظریف دهه شصت به جای در س خواندن در آمریکا یک هفته لباس جنگ می پوشید و در جنگ با عمله ی آمریکا حاضر می شد، امروز درباره دشمن بودن آمریکا به خودش تردید راه نمی داد، شاید اگر خدای ناکرده همسر یا فرزندش را در حمله موشکی ناو وینسس از دست می داد، امروز اوباما را دشمن می دید و شاید اگر در اثر تحریم های اقتصادی ده ها سال قبل آمریکا علیه این ملت، وضع اقتصادی اش کمی دچار تغییر می شد و فشار زندگی را مثل خیلی های دیگر درک می کرد، امروز بر سر اینکه آمریکا دشمن این ملت هست یا نیست بحثی نداشت اما واقعیت این است که او در برابر آمریکا هزینه ای نداده که حالا آنها را دشمن ببیند، بلکه حتی سربازی خود را هم در خاک آمریکا گذرانده اما درست در همان سالها، خیلی های دیگر دست و پا و چشم و نخاع شان را در مواجهه با دشمن از دست دادند پس باز هم امروز جای تعجبی ندارد اگر دقیقا در همان ایامی که ظریف با اوباما در سازمان ملل دست می دهد و شوخی می کند، محسن محسنی جانباز هفتاد درصد کشورمان در اعتراض به روند خفت بار برجام جلوی مجلس تحصن کند و اندک توان جسمی باقی مانده اش را هم صرف مبارزه با آن دشمنی کند که ظریف هنوز در فهم آن مشکل دارد.

بعضی دست ها اگر سالم هم نباشند تاریخ ساز هستند...