.:: دست نوشته های یک دانشجو ::.

آقای ظریف اعلام کرده که نه خودش و نه وزارت خارجه در انتخابات دخالتی نخواهند داشت: «بنده و وزارت امور خارجه به عنوان دستگاه حاکمیتی فراجناحی که مسئول پیگیری اهداف ملی در صحنه بین المللی است، طبق مقررات و اساسنامه خود به هیچ وجه در مسائل داخلی دخالت نکرده و مجاز به همراهی یا مخالفت با افراد و احزاب و گروههای سیاسی در انتخابات نیست.»

دقایقی قبل آقای روحانی در گفتگوی زنده تلوزیونی خود اصرار زیادی بر بیان یک ادعای کاملا نادرست داشت و آن اینکه ما در گذشته ذیل فصل هفت بودیم و امروز در اثر مذاکرات دو سال گذشته از این فصل خارج شدیم.

این ادعا از اساس نادرست است زیرا ایران هیچگاه مانند عراق یا لیبی و ... ذیل کلیت فصل هفت نبوده بلکه تنها ذیل ماده 41 فصل هفت بودیم که اتفاقا امروز هم بخشیهایی از قطعنامه 2231 ایران را ذیل ماده 41 فصل هفت حفظ کرده است.

لذا نه در گذشته و نه الان هیچگاه ایران ذیل کلیت فصل هفت یا ماده 42 فصل هفت نبوده که منجر به حمله نظامی شود. تنها تفاوت گذشته با الان اینجاست که قبلا ایران قرار داشتن ذیل ماده 41 فصل هفت و محدودیتهای اقتصادی را به رسمیت نمیشناخت ولی امروز در اثر مذاکرات دوسال قبل خودمان به دست خودمان به قرار گرفتن ذیل ماده 41 فصل هفت اقرار کرده و به آن رسمیت داده ایم.

برای شناخت شخصیت مغرور، دوگانه و کذاب ابوالحسن بنی صدر نیاز به تحقیق و تفحص زیادی نیست، بازخوانی برخی مواضع او پیش از انتخابات اول ریاست جمهوری در دی ماه ۵۸ کفایت می کند:

* این معنای بحث آزاد نیست. معنی بحث آزاد آن است که ما در برابر کسانی که میخواهند انقلاب ما را به زور از پا در آورند ذوالفقار علی می کشیم و آن را قاطع پشت گردن او می زنیم. در این مورد جای هیچ بحثی نیست ... تا کسی به راه خدا نیاید، شما نمی توانید با او سازش کنید. غیر ممکن است که علی بتواند با معاویه سازش کند.

* من خود را اینطور به شما معرفی می کنم: من بزرگترین اندیشه معاصرم. من خودم را اینقدر که شما خیال می کنید، کوچک نمی کنم.

 * جزو نخستین کسانی بودم که نامه ای خطاب به مصدق تهیه کردم که شما بیایید این احزاب را منحل کنید تا همه یکی شوند، تا دوباره ایران قربانی دعوای احزاب نشود.

 من در چارچوب ایران، ولایت فقیه را قبول دارم و اجرا می کنم.

 منبع: کتاب اولین رییس جمهور، صص ۴۵ الی ۱۱۸

"بحث برخورد منطقی و قاطع با یک پدیده ناروا یک مسئله است و اینکه ما بعضی مرزها را درنوردیم و به فراتر از آن برویم و با این کار خودمان انسجام ملی خودمان رو از دست بدهیم، ارزش های بنیادی خودمان را مورد تهدید قرار بدهیم، سرمایه اجتماعی عظیمی که داریم را مورد تهدید فرار بدهیم، این یک مساله است ..."

این چند جمله را باید به عنوان یک فصل جداگانه به "کتاب شش گفتار میرحسین موسوی" اضافه کرد، تا 20 سال آینده بخوانند و قضاوت کنند که چگونه یک نفر آمد و قشنگ ترین شعارها را داد و به بهترین نحو ممکن، همه آنها را نقض کرد ...